Vrij

Ze wiegt in mij
als het vuur van de dageraad
laat mij zachter zijn dan dauw

puur, onaangeroerd
verdwijnt niet in de wind
maar lacht en laat de lente zijn

als mijn, een eigen geluid
en alle dagen
hoor ik haar stem

over de duinen
over de zee
zelfs onder het nachtblauw
ademt ze mijn dromen mee

ze is als goud, lichter dan licht
mijn hart is een vlinder
die zij de vrijheid geeft.