De blauwe route

Ik stapte zondagmiddag op de fiets en zocht het landgoed op dat ik vorige week donderdag ook al met een bezoekje had vereerd.
Toen nam ik de rode route die me al blij had verrast. Vandaag was de blauwe aan de beurt.

Na vijf minuten kwam ik al deze gespikkelde boom tegen. De zon scheen heel kundig op de blaadjes en liet zo een prachtig patroon achter.

Daarna kwam ik ineens dit enorme-mega-grote vogelnest tegen. Ik heb de vliegende olifantjes helaas niet gezien.

 

Enkele momenten later viel mijn dromerige blik op een wei met een schitterende witte bloemenzee. Ik ben uiteraard mijn nieuwsgierige voeten gevolgd en heb een foto genomen van dichtbij.

Bij een splitsing liep ik vervolgens de verkeerde kant op en daar was ik later heel blij mee.
Er waren nauwelijks zichtbare bospaadjes maar ze hebben me wel geleid naar…

en

Verder maakte ik nog de volgende foto’s (een selectie want het waren er meer dan 40).

De eerste hommel die ik dit jaar zag. Wat een joekel!

Bosanemoon

Aprillicht

Waterbeeld (25)



Pauw

Zon en maan

Ontluikende schoonheid

Nandoe

Nog meer doodshoofdaapjes

Wat heb ik nou aan mijn buggy hangen?

Kijk diep in mijn ogen...

Zo, dat zit lekker.

Doodshoofdaapjes

Kijk eens hoe lenig ik ben!



Doodshoofdaapje

Wauw! Is dat mijn staart?

Narcis

Krokus

Vogelgeluiden waaien

over de wind
een hemelsblauwe kus

op mijn rug schrijf ik wolken
kleur de seizoenen met schildersoog

de woorden fluisteren
onder mijn huid
zoals ze altijd hebben gedaan

onder de spiegel is het stil
daar drijven dromen langzaam
voorbij

vandaag ben ik een meer
morgen een oceaan

Zonnebad

Heerlijk, zo'n zonnebad.

De kou zweeg gepast. De wind hield zijn adem in. Met gesloten ogen kleurde ik mijn door winter verworden spookgezicht tot een aangename verschijning (hoop ik) en liet de hernieuwde energie mijn uitgeputte batterij weer opladen.

Treurwilg

Vandaag wisten de wolken niet van wijken, maar een paar dagen geleden had ik het geluk de zon te treffen (en andersom).
Een wandeling door het park eindigde bij deze helemaal niet zo treurige treurwilg, die zich juist van zijn zonnigste kant liet zien. Ik was dan ook erg gelukkig om dit beeld te “vangen”.