Was het enkel de specht
die het hout verwondde, zich liet gaan
als was het een zonde tegen wil
en schade rest niets meer dan een stervende,
gedwongen tot overgave, verloren.
Hoor, hoe leven verdwijnt
in een geluidloze zucht en toch
schreeuwend om een wonder.
Zo davert de grond nog eens
en weer kunnen we de ogen sluiten
om alleen achter te blijven
met een afgekloven stilte
in een te grote leegte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten