Korenbloemen

Afgelopen week stond ik ineens boven op de rem. Vanuit de berm werd er driftig gezwaaid.
Eindelijk waren ze daar: blije blauwe gezichtjes in het vroege ochtendlicht. Als een kind zo blij knuffelde ik de schitterende korenbloemen om mij heen. Ik was niet de enige. Hommels, bijen en andere gevleugelde zoetekauwen bromden een vrolijk zomerlied.

Kleine vos

Warm welkom

Een hommel
tikt zachtjes tegen het raam.

Ik bewonder zijn vlucht,
zijn hommelig wezen.

Zijn zoete zinnen
de beleefde brom
voelbaar tot aan je tenen.

Ik gooi de deur wijd open
en laat de hemel binnen.

 

Gewone heispanner

Zintuiglijk beleven

mijn ogen tranen
en de lucht is vervuld
van zoveel bloesem

de wind jubelt om mijn oren
brengt het zaad
bevruchting en leven

ik nies in een wolk
van kleuren
die de velden verspreiden

ik vervloek de maaier
en prijs de wilde bloemen
die mijn ziel ontroeren

Penseelkever

Sint-jacobsvlinder

Opruiming

Ik begraaf mijn woorden.

Ze zijn bekleed
met herinneringen,
uitgewrongen gevoel.

Tekens uit een ander leven.
Leven uit een ander heden.

Elke dag opnieuw
laat ik de woorden ritselen
tussen mijn vingers

ik ruik het papier
streel de letters,
het opgedroogde inkt.

Ik schrijf mijn weken weg
de maanden leeg
de jaren achter mij.

Een wankel beeld

De zomer zingt,
mijn bellen zijn geblazen,
mijn hoofd staat op een steel
en buiten

buiten vliegt de sneeuw
omhoog
langs mijn balkon
recht in de zon.

De zomer zinkt
in lijf en leden
en ik huppel over het gras.

Ik voel me licht, lichter.

Als de wind komt
laat ik mijn anker
los

bevrijd ik mij
van mezelf.

Icarusblauwtje

Oranje havikskruid

Vogelmuur

Veldzuring

Grote centaurie

Vaste lupine

Afgelopen zaterdag had ik het genoegen om in weer en (heel veel) wind enkele bijzondere planten onder de loep te nemen. Ondanks dat het die ochtend bibberkoud was en mijn dunne jasje geen enkele bescherming bood, heb ik genoten van de soortenrijkdom die er op een kleine strook groen (langs de A50) te vinden was.
Ik wist niet dat er zoveel verschillende soorten wilde planten in Nederland voorkwamen.

Het determineren eindigde bij de (vaste) lupine. Deze prachtige plant uit de vlinderbloemenfamilie wist de aandacht wel te vangen en liet zich door de harde wind niet uit het veld slaan.