woensdag 26 december 2012

Zilver reikt verder dan men denkt

Een omarmende stilte
vleit zich tussen de wakers.

De mist is opgelost,
de regen is opgedroogd,
de nacht is een stralenkrans
van leven.

Ik blaas de schaduwen
uit mijn slaap, geef
mijn dromen aan de nachtegaal.

Zij neemt mijn wens
en begraaft haar in verse aarde.

Het zaadje wordt een wortel
wordt een stam een sterke boom
die reikt naar pieken van jaren.

Zilver reikt verder dan men denkt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten