Stuifdromen

Een krijtlijn van heuvels
dichtbij rug aan rug.

Lichte gordijnen trekken grenzen
voor het behang
de schemering is bang.

Luie druppels worden hard
en duizelen als kleine herinneringen.

De sneeuw leest haar dagen
voorbij onzichtbare banden
en wiegt zich
in een ondichtbare slaap.

De nacht wacht op haar adem,
luistert naar het groeien van de sterren.