De kou deert niet. Het bos was stil en mooi. De hemel grijs
en zoals het moest zijn. En toen die stam zo opeens opdook. Rechtop. Sterk.
Alleen maar hout tot een meter of drie. Toen hield hij op.
Dood? Nee,
verre van.
De paddenstoelen en zwammen hadden hem gekozen. Uitverkorene
van het woud. Het was een eer om onze tijd te delen en deze prachtige beelden
vast te leggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten