Mijn bleke winterhuid daarentegen: laat mij eruit, laat mij eruit! Ik gaf met plezier gehoor aan die oproep en gewapend met camera trok ik er op uit.
Ik had nog geen 145 stappen gedaan of een vrolijke fluiter trok mijn aandacht. Hij liet zich alleen bijzonder moeilijk vangen. Dit is mijn beste poging:
Na mijn nek meermaals te hebben uitgerekt richtte ik mijn aandacht op de kleurige krokussen die mij van alle kanten toeriepen.
Vervolgens was ik getuige van een wedstrijd synchroon duiken.
Onderstaande sneeuwklokjes klingelden zo lieflijk dat ik ze ook maar vereeuwigt heb.
Langs de spoorlijn trok deze fluiter mijn aandacht. Hij (of zij) bleef ook zo keurig zitten voor de foto. Dat maak ik niet vaak mee.
Hoog in de bomen. Wie is de gelukkige?
De zon kon ik onmogelijk missen. Ze vergezelde mij van begin tot eind.
Ik hou van blauw.
En alle andere kleuren die horen bij de lente.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten