Een stem

Krijtvoeten dwalen langs kinderjaren.

Dagen tellen oceanen
waarin kleurige schelpen zwaaien
naar een stem.

Een stem verdwaalt
in een web van woorden.

Tranen dolen in een kleine ruimte.

Te gesloten om gezien te worden.

Gezien te worden
in een sprookje, een elfje
en een kabouter in een kamer vol geluk.

Een lach die spreekt.

Ze is niet gewoon vergeten.
Verloren. Verborgen.
Ze leeft. Zelfs in een fluistering
hoor ik haar leven

zelfs in het donker
hoor ik haar stem.