Doorkijk

Ik voel jouw ogen
uittreden
mijn woorden verkennen

de intensiteit
van een onzichtbaar bestaan
in een lied van zachte druppels.

Ik denk dat ik nooit meer
zomaar een traan
kan laten ontsnappen

zonder het koele blauw
van jou, de glinstering
van licht en levendigheid.

Over dit papier
ligt meer dan ik dragen kan

een belofte tussen zwart
en wit.

Onder mijn aandacht
verwelkt jouw bloem
nooit.