Een hommel
tikt zachtjes tegen het raam.
Ik bewonder zijn vlucht,
zijn hommelig wezen.
Zijn zoete zinnen
de beleefde brom
voelbaar tot aan je tenen.
Ik gooi de deur wijd open
en laat de hemel binnen.
tikt zachtjes tegen het raam.
Ik bewonder zijn vlucht,
zijn hommelig wezen.
Zijn zoete zinnen
de beleefde brom
voelbaar tot aan je tenen.
Ik gooi de deur wijd open
en laat de hemel binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten