De V van vrijheid

Meestal als ik mijn fiets pak om de natuur op te zoeken, weet ik niet waar ik uit ga komen. Ik heb wel een idee welke richting, welk bos of gebied ik wil opzoeken, maar verder is het altijd een (aangename) verrassing.

Toen ik zondagmiddag mijn fiets tegen een dijk zette, was een bosje madeliefjes het eerste dat me opviel. Op mijn hurken bewonderde ik de schoonheid van deze bloemetjes en bedacht dat ik er misschien een artikel of verhaal aan kon wijden. Later liet ik deze beperkende gedachte varen omdat ik nog zoveel meer moois tegen zou komen. Toch verdient deze bloem om voor het voetlicht te staan.



Daarna voerde mijn tocht naar een schitterende weide vol paardenbloemen. Een gele bloemenzee waar het zonlicht op valt is als een gouden droom.
Opnieuw ging ik door de knieën om ditmaal een weidehommel in actie te kunnen zien.
Het insect kroop door een wirwar van grassprieten naar de grote hoofdprijs: een feestmaal van nectar en pollen.

Het pad voerde me vervolgens door een magisch bos.

Ik weet niet hoe ik het doe maar op de een of andere manier kom altijd op plaatsen waar de gewone bospaden ophouden en ik mij moet worstelen door oerbos om weer "ergens" uit te komen. Dat levert wel de mooiste plaatjes op.

De zon door de vork van een boom. De V van vrijheid.

Obstakels horen bij het leven, maar een Natuursmurf geeft niet op. 

Met een beetje doorzettingsvermogen is de uiteindelijke beloning groot.