Maanlicht valt
tussen mijn twijgen,
schilferend licht
danst over mijn bleke stam.
De nacht geeft leven
ik ril mijn blad
schud mijn kroon
laat de insecten tasten.
tussen mijn twijgen,
schilferend licht
danst over mijn bleke stam.
De nacht geeft leven
ik ril mijn blad
schud mijn kroon
laat de insecten tasten.
In de diepte ligt een stem,
oerbron van mijn wezen.
oerbron van mijn wezen.
Soms laat ik haar ontsnappen.
Dag Edwin,
BeantwoordenVerwijderenmag ik je ook hier nog eens danken.
Was ik een roos dan zou ik blozen in de sneeuw, Edwin,
bij zo'n compliment.
Maar ik ben een oude cactus en schiet niet meer zo makkelijk in bloei.
Maar, als ik arrogant mag wezen:
maak er zelf een bloemlezing van. En leg ze op je boekenplank.
Het idee alleen al stemt me weemoedig...
Dank!
Gepost door: Uvi | 18-01-13
En laat ik er nog aantoevoegen, Edwin,
BeantwoordenVerwijderendeze ochtend bij het witte licht:
mooie tekst!
Hartelijk.
Hartelijk dank Uvi!
Verwijderen