Doodstil

De tijd tikt achter vreemde muren,
een ekster pikt kruimels brood
van een bevroren vensterbank.

Het licht verzamelt moed om

zijn bestaan te vullen.

Lege gedachten zijn waardeloos geworden.

Onder het balkon is het doodstil.
Soms springt er iets wit op,
maakt afdrukken in zijn hoofd,
rent rond in gekwelde gedachten.

Er tikt iets achter een witte muur
een lichtpuntje vlamt op.