Duinen dansen in de wind
zeewierharen golven onder
een purperen hemel
en zij
zij zwijgt in al haar verlatenheid
als een verzwegen herinnering
in een verbleekte droom.
De nacht spookt
de zee kleurt donker
en weer wist het water haar sporen uit.
Een spiegelbeeld ebt weg
en breekt in zonnestralen
steeds weer spoelt zij in scherven aan.
Dag Edwin
BeantwoordenVerwijderenik heb gezocht naar je eik, maar niet gevonden.
Het is mij een raadsel
hoe jij al die dieren in je lens vangt.
Hoe zou Edwin er uitzien, vraag ik me af.
Als een knoestige struik. Misschien zelfs een eik...
De eik is nog onzichtbaar.
VerwijderenHij maakt deel uit van een serie
die hopelijk ooit het levenslicht gaat zien.
De eik ben ik (in mijn dromen).