Donker en licht

Onder een verdwaalde steen

de nacht

onaangeroerd, vertrokken
met de trein van half zeven
onder het gebladerte te volgen
de nacht
ontkleedt de dijk van oude wilgen
en verschrompelde schaduwen

het water

de golven vormend
dreigen onder spiegels
waar ijskoude dromen beven
het water
breekt de strijd tussen
leven en dood

de beelden

ik hou teveel van ze
woorden, ze spoelen aan
in mijn onherbergzaam oord
de beelden
bewegen taal tot liefde
verlangen niet meer

Paardebloem

Silhouet

Knipoog van de zon

Duif

Hemel en aarde

Rozen rijzen tot de zon
die op haar roodst
naar de dage raad.

Een herinnering droomt
groene zuilen, verborgen tuinen
verdeeld door wind en water.

Gouden gewelven
weelderige elfen
verstrooid over dromerige seizoenen.

Bomen schrijven sterren
in de aders van de tijd.

Geduldige lezers vinden een bestaan
waarin licht en donker samen gaan.

Omgeving Haaksbergen

 

Tekens

Sub specie aeternitatis

en toen ik uit het water liep
vonkte de nacht
een levenslang gezicht

in elke korrel zand
was het geluk te vinden

op het punt
dat alle takken samen
de boom omhelsden

en ik zag

Sluimerzinnen

Het letterbos beweegt
met vlinderzachte schreden
voor mijn ogen langs.

Tropisch hout,
warme woorden van bezinning
droomregels gesponnen
in fluisterend wit.

Het landschap
dat zich al vormde
voordat de inkt haar verhaal deed
nestelt zich voorgoed
in mijn herinneringen.

Op papier, knisperend verlangen
verloren nachten
sluimergedachten.

Droombeeld

Clichés zweven voor mijn ogen.

Ik schrijf ze weg in de nacht.

De liefde snurkt. Ik schets een droom
op grote witte vellen, inktloze levens
van verlangen.

Ze wachten om te mogen. Aangeraakt.
Kleine twijfelingen bloeien
als winterrozen op mijn bevroren lippen.

De tijd smeekt. Mijn hart slaat over.

Ik tel mijn uren
en sluip uit een huiverende stilte.

Het ritme van de regenpijp

Af en toe leer ik
het ritme van de regenpijp
kennen.

De wind blaast
ze naar mij toe.

Een tapdans van kleine indrukken.

Donkere wolken geven
gevoel een ander geluid.

En als het licht komt
sta ik onder een waterval
van opperste bezieling.

Timbre van begeerte

We willen de gratie beheersen
van de ballerina in het meer
van de nacht duiken en
met ogen dicht de maan beklimmen.
 
We willen meedeinen
met de lakens in de wind
om te verdwijnen als het stof
dat schittert in het licht.

We willen de verbeelding bezingen
en ontwaken op de tonen van
de regen geurend onder bomen
liggen tot de aarde naar de hemel reikt.

Weerspiegelingen

Ezelsporen

Ik laat me gedwee voortbewegen
over akkers, velden, paden.

Mijn zintuigen verkillen in de wind
het is lente, maar de zon
laat zich niet verraden.

Stuur ik mijn gedachten
of word ik bestuurd?

Ik zoek mijn weg door ezelsporen
en als we stoppen, luistert de stilte stiekem mee.

Wie kan mij zien, kan mij horen?

Ik ben er niet,

heb onderweg mijn ziel verloren.

Mijn tenen stromen in de aarde.
De weg zit vol verrassingen.

Hier word ik opnieuw geboren.