Dichter in de nacht

Er waakt een getourmenteerde jeuk
in mijn nachten die – tevergeefs – met
geen pen te beschrijven zijn.

Ik hang mijn blindheid aan de kapstok,
probeer een nieuwe jas
maar bij het aantrekken krassen
mijn vingers ongecontroleerd
tussen de naden door.

In mijn verlorenheid
ruk ik alle vensters open

vleugels heb ik – goddank – gisteren al geschreven.