Golvende wolken

Levensvragen

Hoe hard is het hart
van de houthakker?

Waar denkt hij aan
wanneer hij zijn weg zoekt
in het hout?

Is er een geheim
dat onthuld moet worden
in het woud?

Is er liefde,
wederzijds vertrouwen,
dagen zij elkaar uit
om de eindbestemming te ontvouwen?

Ligt er hoop
op onbestemde plaatsen
of is er slechts het zijn?

Hoe krullen nerven zich,
krommen vingers
naar een ongekende levenslijn?

Mistvingers

Ze grijpt naar mijn venster
wil meer dan alleen
de ochtend strelen

wil doorleven in
een laatste maand van missen

niet slechts spelen met het gevoel
maar met de morgenvogels
verschil maken

een fluistering van aandacht
een muze van verlangen

een schildering zijn.

Kale plataan

December kleuren

Op een halfbewolkte maandagmorgen een nabijgelegen park opgezocht.
Als ik thuis uit het raam kijk, blikken er enkel wat kale bomen terug. Ik smacht naar wat kleur (en misschien een beetje licht).

Halverwege mijn wandeling ging de zon ook daadwerkelijk schijnen!

Ode aan de herfst

Wat is het heerlijk om de stammen te zien opgaan in een grijze zondagmiddag. De verwaaide, fel gekleurde bladeren die zich spiegelen aan de wakkere wandelaar. Het bedauwde mos dat zich bedachtzaam in je gedachten krult. De padden en de stoelen samengebracht in een gekleurde ode aan de herfst.

Landkaart van de ziel

Haar ogen talen naar
verre einders, haar huid
vertelt een bijzonder verhaal.

Een levensloop van lijnen
als een landkaart van de ziel.

Zij raakt mijn wezen
betreedt de roerige vertrekken
van mijn hart.

Binnenskamers rest enkel nog
een warm gevoel,
de stilte van een diep contact.

Blad voor blad

Ik neem afscheid
van mijn leven

het licht
van zon en maan

van de regen
tikkend op mijn broos bestaan.

Niet meer
aarzelend in de wind

nooit meer zwaaien
naar een spelend kind.

Ik hoef alleen
nog maar te zijn
kan slechts mijn wezen delen.

Ik ben alleen met velen.

Kabouterdorp in natuurpark Berg & Bos

Vergeet niet af en toe ook naar boven te kijken…